Anne kızını odada bulamadı! Konutun art bahçesinde dehşetli olay
Olay, sabah erken saatlerde Şişli Kurtuluş Caddesi 126 numarada meydana geldi. Teze nazaran sabah okula gitmesi için 14 yaşındaki kızı Nikol Odabaşı’nı uyandırmak isteyen annesi odasına girdi. Küçük kızın oda da olmadığını gördü. Bunun akabinde panik halinde etrafta kızını arayan anne Odabaşı, art bahçede 14 yaşındaki küçük kızını hareketsiz bir biçimde yatarken buldu. 6. kattan aşağıya düştüğü tespit edilen Ermeni asıllı Nikol Odabaşı’nın olay yerinde hayatını kaybettiği anlaşıldı. Küçük kızın hayatını kaybettiğinin anlaşılması üzerine olay yerine Asayiş ve Olay Yeri İnceleme Takımları sevk edildi. Asayiş takımları etrafta güvenlik çemberi oluştururken, olay yeri inceleme grupları ise küçük kızın düştüğü bahçede ve meskeninde incelemeler yaptı. İncelemelerin akabinde hayatını kaybeden kızın cesedi, İsimli Tıp Kurumu morguna kaldırıldı. Şanssız kızın kat’i mevt nedeni İsimli Tıp Kurumu’nda yapılacak olan otopsinin akabinde ortaya çıkacak.
ANNESİ KIZININ KAÇIRILDIĞINI SANMIŞ
Vefat eden küçük kızın torunun arkadaşı olduğunu söyleyen Değer Atsız, “Okuldan tanıyorum. Annesi sabah kalkmış kızımı kaçırdılar demiş. Sağa sola bakmış sonra geriye bakmış. Kızımı kaçırdılar demiş. Konutun içinde bulamamış. Kızı yerde görmüş. Nasıl düştüğünü bilmiyoruz” dedi.
3 SENE EVVEL GİRDİĞİ HİKAYE MÜSABAKASINDA BİRİNCİ OLMUŞ
Feriköy Ermeni Okulu’nda okuyan Nikol Odabaşı’nın 3 yıl evvel girdiği bir hikaye yarışında birinci olduğu öğrenildi. Hikayesinde ağacın işlenerek kalem olma sürecini acıklı bir lisanla anlatan Odabaşı, akabinde raflardaki yerini alan kalemin küçük bir kız tarafından satın alındığını, kızın ablasının kalemi beğenmeyerek kırmaya çalıştığını lakin direnen kalemin kırılmadığını ve kızın o kalemle yazdığı değişik şiire yer veriliyor.
Odabaşı’nın öyküsündeki sözler ve şiiri dikkat çekti;
“Artık turuncu ve sivri uçlu bir kalemdim. Beni bir defterin yanına bıraktı. Defter pembe kapaklı küçük bir defterdi. Kız defteri açtı. Beni eline aldı. Tam bir şey yazacaktı ki odasına ablası girdi. Kız çabucak beni ablasına gösterdi. Ablası ‘Bula bula, bunu mu buldun?’ dedi ve beni kızın elinden aldı ve kırmaya çalıştı. Kırılmamak için kendimi sıkıntı tutuyordum. Nihayet başardım, abla beni hudutla masaya fırlattı ve dışarı çıktı. Kız da beni alıp bir kere daha öptü, sonra masasına oturdu ve bir şiir yazmaya başladı. Şiirde:’Benim bir kalemim var, Beni hayallerime uçuran, Beni uzaya kadar çıkarabilen, Sihirli bir kalemim var’ yazılıydı.O bana baktı ben ona baktım. Bana çok hoş ve şefkatle bakıyordu. Artık emindim ben ona aittim ve daima onun olacaktım”
