Çadır kentte umut dolu bir sokak
ŞAHİN BAYAR-UMUT ÜNVER Hatay – “Güzel günler göreceğiz, güneşli günler…” Büyük şair Nazım Hikmet’in bu ünlü dizesinin yazılı olduğu “Umut Sokağı”, Hatay Stadyumu’nda depremzedeler için kurulan çadır kentten öteki bir yerde değil. 732 depremzedenin yaşadığı çadır kentte, edebiyat öğretmeni adayı Ayşe Ökten, her şeye karşın sokağını umut dolu cümlelerle süslemiş. Çadırların üzerinde birbirinden hoş iletiler yer alıyor: “Umut etmek bize yakışır, umut vermek O’na”, “Her yıldız bir umuttur”, “Göğe bakın”, “Güzel günler göreceğiz, güneşli günler.”
‘Yoksa olmayacak’
“Neden umut?” sorusuna; “Elimizde umuttan diğer bir şey kalmadı” diye cevap veren Ayşe Ökten, bu fikrin nasıl doğduğunu şöyle anlatıyor: “Depremin birinci günleriydi. Çadır kente yerleştikten sonra kendimizce bir nizam oluşturmaya çalışıyorduk. Sokağımızı temizliyorduk. Çocuklarla oyunlar oynuyorduk. Sonra sokağımıza bir isim vermek istedik. Daima birlikte ‘Umut’ olsun dedik. Zira umut dışında bir varlığımız kalmadı. Sokağa isim verdikten sonra çadırlara da bildiriler yazdık. Burayı güzelleştirmeye çalışıyoruz, yoksa olmayacak…”
Ayşe Ökten üzere çadır kenti güzelleştirmeye çalışan diğerleri da var. Serhat Okay… Erzurum Vilayet Kütüphanesi’ne ilişkin Gezici Kütüphane’de çocuklarla kitap okuyor. “12-13 gündür buradayız” diyen Okay şöyle devam ediyor: “Çocuklara dayanak için geliyoruz. Onlarla birlikte boyama kitaplarını boyuyoruz, kitap okuyoruz. Bazen sinema izliyoruz bazen satranç oynuyoruz. Çocuklar kendi yüzlerini boyuyor. Bu süreci daima birlikte atlatacağız.” Gezici Kütüphane’nin üzeri ise görevlilere teşekkür eden miniklerin bildirileriyle dolu.
Bulaşıklar yıkanıyor çamaşırlar asılıyor
167 çadırın bulunduğu AFAD’a ilişkin çadır kentte gün uzunluğu hareketlilik yaşanıyor. Yardım kuruluşlarının getirdiği hijyen eserleri, giysiler, yemekler sistemli formda depremzedelere dağıtılıyor. Minimum hayat şartlarına geri dönmek isteyen depremzedeler, çadır kentte kurulan seyyar su depolarının önünde bulaşıklarını yıkıyorlar. Kimileri da çadırlarda yıkadıkları giysilerini kurutmak için dışarıya asıyor. Her çadırın içinde ya da önünde bir soba var. Gündüzleri sıcak olduğu için soba pek kullanılmıyor. Fakat akşam saatleri için gönüllüler, gelen odunları keserek vatandaşlara ulaştırıyorlar.
‘Deprem korkusu devam ediyor’
Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı psikososyal terapi kümesi da çadır kentte…. Kürşat Akgün, Atilla Yiğit (Sakarya), Akif Yıldız, Okan Coşkun, Zeynep Coşkun, Ali Küçüker (Kayseri), Ece Gürler ve Nermin Çaldaş’tan (İstanbul) oluşan uzman kümenin tespitleri şöyle:
– Çocuklar yetişkinlere nazaran daha az travmatize olmuş.
– Okulların acil açılması lazım. Zira bu, aileleri toplumsal hayata bağlar. Şu anda hijyen gereksinimlerini bile karşılayamıyorlar.
– Büyük bir konteyner okul daha sağlıklı olur.
– Aileler çocuklarının geleceğini düşünüyor.
– Depremzedelere psikososyal takviye sürmeli.
– Sarsıntı korkusu devam ediyor. Hâlâ uyumayanlar var, zelzele saati olan 04.00’te uyanıp bir saat bekleyenler var.
– Dışarıdan gelecek öğretmene toplumsal hayat alanı sağlanmalı. Bu, burayı tercih için teşvik edici olur. Buradan tayinini isteyen depremzede öğretmenlere de kolaylık sağlanmalı. 1999’daki zelzelede bu hak tanınmıştı.
